قدو قامت یار بدیدم، مجنون شدم

قدو قامت یار بدیدم، مجنون شدم
استقامت یار که دیدم،مفتون شدم
شُکرِ من کمتر ز ناشُکری نبود گاهی
خجل گشتم زِ رویَت،رنگ خون شدم
گه گداری شکوه و گه گداری ناله ها
ای دادبه من که بَرحُبَّت مظنون شدم
درذهن وعقل نگنجد،روی تو،جمال تو
من دور بودم ،حال کمی مقرون شدم
یارب مگیر خرده برمن،که نادانم بسی
مگو که کفرمیگویم،کافر و ملعون شدم
شفا خانه ی من و ما درکعبه ات بود
غرق درحیرت ومبهوت این مضمون شدم
روح من از تو و جسم من از خاک بُوَد
این خاک هم ازتوست که مدفون شدم

امیردهقان