غریبی که در من پناهنده شد

غریبی که در من پناهنده شد
لگد زد به من ،رفت و بالا نشست.
زدم سنگ دوست را ، سینه ام
همان سنگ رها شد،سرم را شکست
به پای دلی که، از اول نبود
خودم را به هر باره سوزانده ام
به هر کس وفا می کنم ،پایه نیست
در این کار دنیا عجب مانده ام...!!

فرزانه فرحزاد