به نام آن‌که جانم را سرشت،

به نام آن‌که جانم را سرشت،
به مهر خویش، بر لوح سرنوشت.
تویی که دل به عشقت مبتلاست،
ره عشقت همیشه ماجراست.
پرستش ، تنها تو جایز است.
ز هر یاری جز تو دل شستن، جایز است.
هدایتم کن، ای ره نورانی،
به سرای عشق جاودانی.
نه آن راهی که از خشم تو گویند،
نه آن وادی که در گمراهی بینند.
تویی آرامش دل‌های مشتاق،
تویی معشوقه‌ی جان‌های عشاق.
زترس دوری عشقت ، ز دنیا دست شستم ، بی‌قرارم

به درگاهت نشستم با تبسم،
ز دنیا دل بریدم، دل در تو دارم.
یا رب، به عشق تو جهان زیباست، زیبا،
زعشق تو در دلم غوغاست، غوغا.
رامین صادقی زاده