زخمت را دوچندان کن

زخمت را دوچندان کن
اما
هرگز از یادم مبر.
میخکِ خنده‌ات را بخار کن و
اشکِ سربی‌ام را بر جای بگذار

رها کن این خودکُشته‌ی مهتابی‌ها را
این دست‌های ساخته شده
از تیک‌تاک ساعت‌های خفته
این مردمک‌های آمیخته به آه
و این سینه‌ی بی‌گذارِ گل‌های سوسن

آه
برای آن که تو پاییزی
برای آن که من برگم
مرا بر باد بده اما
هرگز از یادم مبر
حسین صداقتی