از خورشید سراغت را می گیرم

از خورشید
سراغت را می گیرم
نور،
نور را بهتر می شناسد

فرشته سنگیان

یارب

یارب
به روشنای صبح،
بده روشنای دلم را نوید

فرشته سنگیان

بیا که دیگر

بیا که دیگر
آه شمار شده
این دل
از غم فراق

فرشته سنگیان

شبها بس بی سرانجامم نه می خوابم؛

شبها بس
بی سرانجامم
نه می خوابم؛
نه بیدار بیدارم
به یاد تو باز
پر می شود اشکدانم‌
دلم به این خوشست
که فقط یک مهمانم

فرشته سنگیان

آیا تا به حال گل های بهشتی را دیده اید؟

آیا تا به حال گل های بهشتی
را دیده اید؟
آنها در چشمان یک مادر یافت می شوند،
و در نوزادان هنگام خواب،
در دستان یک پدر، هنگام خرید برای خانه،
و بر روی صورت پدربزرگ ها و مادربزرگ ها وقتی که می خندند،
آنها همه جا هستند و
زندگی ما را غنی می سازند
با این حال، حواستان باشد که به هر گلبرگ توجه کنید و آن را گرامی بدارید،
زیرا این گلهای بهشتی همه جا هستند.

فرشته سنگیان

بهار شد و

بهار شد و
او
به گلگشت در باغ،
شد مشغول
عبرت بسیار دید
و
چشم دلش،
گشت روشن
وز گلی آموخت؛
سر به آسمان سودن و
دل ز گل و خاک، برکندن
تن به سبزی آراستن و
از خواب گران برخاستن
میزبان شبنم و
همدم نسیم گشتن
.
.
.
و
چنان سرمست شد؛
که رفت از خاطر او،
هرچه سرمای زمستانی بود
فرشته سنگیان

باشد که دیدارت

باشد که دیدارت
دل چشمانم را
شاد گرداند

فرشته سنگیان

باران

با اشکهایش،
اشکهایم را شست؛
باران

فرشته سنگیان