ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 |
چه زمستانیست
نبودنت، نداشتنت، ندیدنت.
و من
بی تو قندیل بستم در
این زمستان ِ همیشگی.
چاره ی این سوز و سرما،
تن پوش آغوش
و آفتاب نگاهیست.
در آغوشت نگاهم میکنیℳ؟
جبار فتاحی(رستا)
دل می رمد با یک نگاه چشـم و ابرو
جرات دهد یک غمـزه بر ,افراد کمرو
عاشق نباشد بی نیـاز از عشق هر دم
در عاشقی رمزیست چونان سحر و جادو
عشق است آدم می کند , اولاد آدم
عشق است عاشق می کند با تار یک مو
بی عشق تنها زندگی چشمی ست بر سر
از روی اجبـاری زند , هر لحظه سوسو
داروی حیرانی فقط عشق است بی شک
درمان نگردد درد , جز با سحـرِ دارو
عاشق به هر جا , سر کند, با سربلندی
هرگز نرنجد , بابت یک پیچش مو
جارو مکن در دل , رها , عشقی که داری
گردون کند عشق تو را با زور , جارو
مهیار مقسومی
نقّاش بِکش نقشِ قشنگی زدلِ ما
رنگِ شادی و عشقِ قشنگی به دلِ ما
نقّاش بکش هر آنچه زیباست
زیبنده ترین نقشِ جهانی زدلِ ما
نقّاش بکش بَهرِ دلی آئینه ایی را
تا دیده شود خدایِ آن هر دو جهان را
نقّاش نکش تیره به رنگی ز دلی را
تا دیده شود خدایِ آن عشقِ دلی را
نقّاش بکش به رنگِ زیبا,گلی را
بر ساقه یِ آن غنچه یِ روییده دلی را
نقّاش بِکش رنگِ بهاری ز دل ما
مثلِ دل عاشق شده یِ این غافر ما
مهدی میرزاپور
بنام خداوند پروانه ها
خدای تخیل ده شعلهها
به نام خداوند نور سپید
که لرزانبلغزد براین دیدهها
خداوند گرمی خداوند یخ
خدای ترواش گر خنده ها
خدای شعور و خداوند شعر
خداوند رامشگر نغمه ها
خدای صدای نهان در سکوت
خدای نفس در تب سینه ها
خداوند رعشه خداوند صوت
خداوند زیبای فرزانه ها
خداوند دیگر خداوند خود
خدای رها گشته از قصه ها
خداوند دریا خداوند موج
خداوند باران ده گریه ها
خداوند ایشان خداوند ما
خدای مذاهب وَ دیوانه ها
خدای خود و ناخدای خدیو
خداوند بی جا و بی خانه ها
خدای نیاز و خداوند ناز
خداوند روزی ده جوجه ها
خدای پرستو خداوند کوچ
خداوند بیداری غنچه ها
خدای توجه خدای حضور
نه قبل و نه بعد و فقط لحظه ها
خدای مسلمان خدای جهود
اهورا , برهما و اسطوره ها
خداوند خورشید خداوند ماه
خدای زمین , آب و استاره ها
همه از تو پر گشته و مملو اند
نه پیدا که پنهان تر از ریشه ها
نشان تو در بی نشان جسته ام
تویی چون نفس جاری سینه ها .
رضا جمشیدی
روی دیوار دلم
ساعتی ست که می گوید
چند اندوهِ دیگر هنوز
من تو را زنده ام
وقتی که دیگر هیچ چیز
به من تعلق ندارد
حتی سکوتم
که با تو حرف می زند
پرویز صادقی