به خودم گفتم: ببین!

به خودم گفتم: ببین!
تمام مشغله‌ها و نگرانی‌هات را فراموش کن
و یک امروز را خوشحال باش
و به چیزی فکر نکن..
یک امروز را بی‌خیالِ دنیا باش
و بهترین لباست را بپوش و خوشبوترین
عطرت را بزن و عمیق‌ترین لبخندها را روی لبت سنجاق کن و بهترین مکان‌های شهر را ببین و با مهربان‌ترین آدم‌ها معاشرت کن:)
و سعی کن در آرام‌ترین حالات ممکن یک انسان باشی.
به خودم گفتم: یک امروز همه چیز را نادیده بگیر
و بگذار در هوای آرامش محض نفس بکشی
و حال دلت، عمیقا خوب باشد...

تنهایی را یاد بگیر

تنهایی را یاد بگیر تا معشوقه‌ی گاه‌گاه هیچ‌کس نباشی!

برای خودت ارزش قائل باش و اجازه نده برای کفایت تو حد و مرز تعیین کنند.

برای خودت کافی باش و نخواه که برای دیگران کافی باشی.

نخواه که دیگران تاییدت کنند و نخواه که دیگران تو را مدیون حضور گاه‌گاه خودشان بدانند

و بانیان بغض‌ها و شریک لبخندهای تو باشند!

تنهایی را یاد بگیر و تنهایی بگرد و دلخوشی را پیدا کن

و تنهایی امیدوار و هدفمند باش و تنهایی به بالاترین جایگاه‌های ممکن برس.

قدرت، در انسجام و ایمان درونی‌ست. منسجم باش و مؤمن و متعهد به توانمندی‌های خودت.

و دیگران را دوست داشته‌باش، اما به هیچ‌کس وابسته نباش.

از هیچکس جز خودت کمک نخواه و ایمان داشته‌باش که

خداوند حامی کسانی‌ست که روی پای همت و پشتکار خودشان ایستاده‌اند.

نرگس صرافیان طوفان

این همه خواستنی بودم و طردم کردی ؟

این همه خواستنی بودم و طردم کردی ؟
‌حیف من نیست که این قدر تو را می خواهم ؟!
گذر از من که محال است ،
تو هرجا بروی دست خودت نیست
وَ برمی گردی !
نرگس_صرافیان_طوفان

مسیرت که درست باشد

مسیرت که درست باشد
نه از بی مهریِ آدم ها دلت می گیرد
نه با طعنه ها و کنایه ها ، نا امید می شوی
آدم هـــــا ، خصلتشان است
از تماشایِ سقوط ، لذتِ بیشتری می برند تا پرواز !
نا امیـــــــد نبــــاش !
سقوط ، سرنوشتِ پرنده هایِ ضعیف و بی دست و پاست
عقــــاب ها ، فقــــط اوج مـــــــی گیرند

نرگس صرافیان طوفان

قوی بمان عزیزدلم!

قوی بمان عزیزدلم!
و بخند،
و سبز بمان،
و امیدوار باش.
امیدوار و مؤمن به تابش نور از پسِ این تاریکی.
خورشید، خلاف وعده نمی‌کند هرگز،
و خداوند همیشه به موقع از راه می‌رسد.
نگرانی و هراس را از خودت دور کن و ایمان داشته‌باش که درست می‌شود همه چیز.
ایمان داشته‌باش به رسیدن بهارهای بعد از زمستان‌،
به طلوع خورشیدهای بعد از تاریکی،
و به آرامش‌های بعد از طوفان.
ایمان داشته‌باش.
که برای رسیدن به بکرترین مقصدها همیشه از دشوارترین مسیرها باید عبور کرد و می‌دانم که احتمالا این‌روزها تو در سختی بسیاری و بار اندوه غلیظی روی شانه‌های مهربان تو سنگینی می‌کند‌ و جهان در نگاه استیصال‌های گاه‌گاه تو، مانند بن‌بستی‌ست که در آن گیرافتاده‌ای. اما می‌دانم قوی هستی. می‌دانم چیزی حریف امید و اراده‌ی آدمیزاد و قدرت آفریننده‌ی هستی نخواهد شد.
ادامه بده عزیز دلم که روزهای خوبِ تو هم می‌رسند و پرنده‌ی شادی به درختانِ در انتظارِ بهار تو باز خواهد گشت.
تو را دعوت می‌کنم به عشق، به تصورات خوب، به آرامش...
و از کائنات، برای لبخندهای عمیق و چشم‌های آرام تو، قول می‌گیرم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌
❖

جذاب‌ترین آدم‌ها از نگاه من

جذاب‌ترین آدم‌ها از نگاه من، آن‌هایی‌اند که مسئولیت‌پذیرتر هستند.

کسانی که مسئولیت سرگذشت و رفتار و نگاه و حرف‌‌هاشان را پذیرفته‌اند.

کسانی که معتقدند همه چیز قابل تغییر است و هیچ چیز را روی پیشانی هیچ‌کس ننوشته‌اند.

آنان که سخت تلاش می‌کنند و از هرچیز،

بهترینش را برای خودشان دست و پا می‌کنند و از کمترین داده‌های ممکن،

بیشترین و مطلوب‌ترین خروجی را استخراج می‌کنند و ویرانه‌ها را می‌سازند

 و با کوچکترین ناملایمتی و اندوهی، تمام بازی را به‌هم نمی‌ریزند.

جذاب‌ترین آدم‌ها از نگاه من، سخت‌کوش‌ترین‌‌ها هستند،

آنان که خودباوری مطلوبی دارند و فعل خواستن

و توانستن را به زیباترین صورت ممکن صرف می‌کنند.

جذاب‌ترین آدم‌ها از نگاه من، قوی‌ترین‌ها و مهربان‌ترین‌ها هستند.

آنان که در نهایت اقتدار هم مهربانند و عشق می‌ورزند و انسانیت و انصاف را تحت هیچ‌ شرایطی از یاد نمی‌برند.

#نرگس_صرافیان_طوفان

مـــن .. دلـم یک فصـلِ

مـــن ..
دلـم یک فصـلِ
دلبرانهٔ عاشقانہ می خواهد

خود آزارم شاید
اما دردِ عشق در ..
خیابانهای پـائیــز ، کشیدن دارد !

نرگس_صرافیان

قضاوت

تو از جهان من چه می‌دانی؟ روبه‌روی کدامین پنجره نشسته‌ای و از کدامین حفاظ داری به جهان من نگاه می‌کنی و چندبرش کوتاه از کل زندگی مرا دیده‌ای که اینقدر قاطعانه مرا قضاوت می‌کنی؟
من هنوز خودم هم به بخش‌هایی از دنیای خودم آگاه نیستم، من هنوز خودم هم دقیق نمی‌دانم کجای زندگی‌ام ایستاده‌ام و اوضاع دقیقا چه‌جوریست، آن‌وقت تو چه‌طور پیش خودت فکر می‌کنی به همه چیز واقفی و صلاحیت اظهار نظر داری؟
خستگی و مشغله‌ها امان نمی‌دهند وگرنه گوشه‌ای از جهانت می‌ایستادم و ثابت می‌کردم هیچ‌کس از زاویه‌ی محدودِ دیدِ خودش، واقعه‌ی نامحدود زندگی هیچ‌کسی را نمی‌تواند قضاوت کند.
من خیلی فرصت کنم، زندگی‌ام را می‌کنم. من آن‌قدر زمان و حوصله ندارم که هربار در زاویه‌ای بایستم و ذهنم را درگیر رصد کردن شیوه‌ی زیست دیگران کنم!

.

.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌