باشهدا

حالم را بپرس

حالم را بپرس
زندگی سخت بی رحم است؛
و من
در کنار زمستانی ترین درختان
با لبخند
به تو خواهم گفت:
هنوز
خاطره ی عاشقانه ترین چشم های جهان
مرا از خواب
بیدار می کند.

من
بهار را فراموش کردم
و حتی نامم را

بهــــاره_طـــلایی

عشقِ من

عشقِ من
برای تو
همان چایِ لب سوز بود ،
آنقدر نیامدی
که یخ کرد و از دهان افتاد..!

#نیلی_ق

باشهدا

شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست

گاهی چنان بدم که مبادا ببینیم

حتی اگر به دیده رویا ببینیم

من صورتم که به صورت شعرم شبیه نیست

بر این گمان مباش که زیبا ببینم

شاعر شنیدنی ست ولی میل توست

آماده ای که بشنوی ام یا ببینیم

این واژه ها صراحت تنهایی من اند

با این همه مخواه که تنها ببینیم

مبهوت می شوی اگر از روزن ات شبی

بی خویش در سماع غزل ها ببینیم

یک قطره ام و گاه چنان موج می زنم

در خود که ناگزیری دریا ببینیم

شب های شعر خوانی من بی فروغ نیست

اما تو با چراغ بیا تا ببینیم ℳ

محمد علی بهمنی
*شب های شعرخوانی من بی فروغ نیست*

چشمی دارم همه پر از صورت دوست

چشمی دارم همه پر از صورت دوست
با دیده مرا خوش ست چون دوست در اوست
از دیده دوست فرق کردن نه نکوست
یا دوست به جای دیده یا دیده خود اوست

مولانا

از وقتی که رفتہ‌ای

از وقتی که رفتہ‌ای
با ابرها اشتباهم میگیرند
بارها شنیده‌ام که در صورتم
دنبال شکل‌های مختلفی هستند
مثلا
لب‌هایی که میخندد ..!!

#جهانگیری_ارغوان

در میان من و تو فاصله هاست

در میان من و تو فاصله هاست

گاه می اندیشم،

- می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری!

تو توانایی بخشش داری

دستهای تو توانایی آن را دارد

- که مرا

زندگانی بخشد

چشم های تو به من می بخشد

شورِ عشق و مستی

و تو چون مصرعِ شعری زیبا

سطرِ برجسته ای از زندگی من هستی.
حمید مصدق