تا آن زمان که چشمانت،

تا آن زمان که چشمانت،
سرزمین من است؛
من پادشاه عالمم...

نزار_قبانى

به راستی دوستت دارم

به راستی دوستت دارم
و از ابتدا می دانم
این بازی را خواهم باخت

بیمِ آن دارم که زیاد با تو سخن بگویم

بیمِ آن دارم که زیاد با تو سخن بگویم مبادا خسته شوی ؛
و بیمِ آن دارم که سکوت کنم مبادا گمان کنی که دیگر برای قلبم مهم نیستی ...

کاش میدانستی که پرندگان عشق

کاش میدانستی که پرندگان عشق
هرگز دو بار پر نمی گشایند ....
دوست من
عشق مسافری است که
تنها یک بار...
به سراغمان می آید
و یکباره می رود .......

نزار قبانی

تو سرزمینِ منی

تو سرزمینِ منی
صورت و دست های کوچکت،
صدایت، من آنجا متولد شده‌ام،
و همان‌ جا می میرم...

پیش از آنکه معشوقه‌ام شوی

پیش از آنکه معشوقه‌ام شوی

هندیان و پارسیان و چینیان و مصریان

هر کدام

تقویم‌هایی داشتند

برای حسابِ روزها و شبان



و آنگاه که معشوقه‌ام شدی

مردمان

زمان را چنین می‌خوانند:

هزاره‌ی پیش از چشم‌های تو

یا

هزاره‌ی بعد از آن


نزار قبانی

مشکلِ اصلیِ من با نقد و نقادی این است:

مشکلِ اصلیِ من با نقد و نقادی این است:

هرگاه شعری را با رنگِ سیاه نوشته‌ام

گفته‌اند:

اقتباسی‌ست از چشم‌های تو!


نزار قبانی

این عطر را که به تنت می زنی

این عطر را
که به تنت می زنی
موسیقی آرامی است
با امضای خاص تو
که جعل اش محال است ...!

نزار_قبانی