| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | |||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 |
هراسم نیست
ازآوازه خوانی زنبق های
ته دره
با ترانه هایی پراز واژه های بی ترکیب و بی معنا در خلوت پراز اضطراب شب.
از شکوفه دادن
یاس های بالش کهنه ام دردل
زمستان سرد و نخواستنی
ازریختن
پیاله پیاله
شراب های نارسیده
روی لباس سفید
دنباله دارم با تارو پودهای به هم بافته شده ی دانه های برفی,
آن زمان که اسمان آبی را مزین
به رنگ سبز چشمانت میکنی
ونبض ونظم طبیعت را
به هم میریزی,
خودت بگو
حوالی عطر لبخندهایت
چندین شاخه گل سرخ پژمردند
چندین لبخند روی لب های رهگذران خشکیدند
باورکن هراسم نیست
که به تکرار بگویی
حواست پرتِ دنیاست
وغیر,
نه دوست داشتن من.
لعیا_قیاثی
دلتنگی سایه ی رقص دردیست
بی امان و باران خیز
دردنیای دوستت دارم های پراز خلأ نبودنت
پشت پنجره های همیشه
درانتظار آمدنت.
لعیا_قیاثی
بالاخره یک روز کمرنگ و بی رمق میشود
این همه احساس سردو بی روحت
ومن درنهایت بهت و حیرت مچاله خواهم کر د غرور
پوسیده شده ات را وآویزش خواهم کرد ازتمام پنجره های مشرف به کوچه های بن بست
تا دیگرراه گریزی برایت نماند
هراسم نیست
چراکه پایان غرورتوپایان انزوای احساس وحشی منحصر به قلب من خواهد بود.
لعیا قیاثی
کافیست نسیم در مهلکه ی بنفشه زار گیسوانت
دل ببازد و اوازه خوان بشود
وموهای تورابرروی شانه هایت به رقص دراورد
وتمام نت های موسیقی را مجبور به خواب رفتن کند
ویک من من بماند
وارزوی انگشتانی که لای پیچش تار به تارشان گیر کرده است
وبیاندیشد به احساس یخ زده ی تو
وجان منی که با هر بار بوییدن عطر موهایت پر پر میشود
لعیا قیاثی
دستان خیالت
را دردستانت
میگزارم
وتنها به یک چیز
می اندیشم
دوست داشتنت
بدجور دارد، لحظه هایم را
به اسارت خودش میبرد.
لعیا_قیاثی
تقصیر تو نیست که
لبریزم از زخم عشق
گاهی نسیم هم
درحکم توفان
تمام قاصدک های
خیال خوشم را
حسود میکند و لجباز
تاعطر دوست داشتنم را
به کج راههای بی مقصد برساند
نه به رویای سبز
کاشانه ی پرمهرت .
لعیا_قیاثی
شبیه آینه
درخود میشکنم
وقتی تمام قدوآراسته
روبرویم میایستی
وبا لبخندنگاهت
شادی همنشینی با رقیبان
را به رخم میکشی.
لعیا_قیاثی
بی تو
سکوت آرام نیست
تصور خیالت محال است
بی تو
هرجا که تنها باشم
آخردنیاست.
لعیا_قیاثی