به هر طرف که می روم دلم به جستجوی توست

به هر طرف که می روم دلم به جستجوی توست
وانعکاس ِ روشنی که حس ِرنگ و بوی توست
قفس قفس شکسته ام بشوق ِ پر گشودنی
چه می شودکه بشکند دری که رو بروی توست؟
کشیده قد برابرم , تمام ِ اشتیاق ِ تو
بخوان حدیث ِ عاشقی ترانه در گلوی توست
چو شاخه های خشک و زرد به انتظار ِ رویشم
فدای عطر ِرٌستنی که در هوای هوی توست
طلسم ِ بی قراری ام بدست ِ عشق ِتو شکست
نگاه ِ ممتد ِ سحر دوباره رو بسوی توست
شب است و بغض ِتشنگی گرفته قدرت ِ طلا
ضمیر ِ اعظمِ شراب همیشه در سبوی توست

طلعت خیاط پیشه

امشب هوای سیر , و سفر می کنم بیا

امشب هوای سیر , و سفر می کنم بیا
یک آسمان ستاره , خبر می کنم بیا
در گلشنی به شیوه ی نیلوفران ِ مست
گردن کشی ببام ِ , دگر می کنم بیا
در جانماز ِ سبز ِ دو دستان ِ مضطرم
شوری بپا بشوق ِ سحر می کنم بیا
یک شعر ِ عاشقانه به ژرفای زندگی
تقدیم ِ حامیان ِ بشر می کنم بیا
مشتاق ِ یک نگا ه ِ عطشناک عاشقم
بی خود ز خود هوای خطر می کنم بیا
از کوچه های سنگی گلخانه خسته ام
تا انتهای جاده , گذر می کنم بیا
در بارگاه ِ شرم ِ نگاهت منم دخیل
شق القمر بدیده ی تر می کنم بیا
وقتی طلا به جرم ِعیارش شکسته است
تنها محک ضمانت ِ زر می کنم بیا

طلعت خیاط پیشه

تو ای غریب ِ آشنا , بگو غزل ترانه ای

تو ای غریب ِ آشنا , بگو غزل ترانه ای
که دل شده سرای خون بزخم ِ شاخ وشانه ای
تمام ِ بغض ِ کهکشان نشسته در دل ِ زمان
تبر شکسته در قفس چراغ ِ سقف ِ خانه ای
لبی بروی زندگی به خنده وا نمی شود
خزان گرفته بی امان گلوی هر جوانه ای
قلم خمش و بی صدا میان ِ شیون ِ دعا
نشسته رو بروی من بدون ِ هیچ بهانه ای
به دشت ِ سوخته ی دلم ستاره چشمکی زند
گمان کنم که می رسد بهار ِ جاودانه ای
قسم به سالکانِ عشق ,به رهروان ,به صالحان
نماز ِ اعتکاف ِ دل به جان دهد نشانه ای
تمام خاطرات ِ غم , طلا شود طلا شود
چکیده نور و روشنی به ظلمت ِ شبانه ای

طلعت خیاط پیشه

گرچه آواره ترین مرغک،بی بال و پرم..

گر چه آواره ترین مرغک ِ بی بال و پرم
بر لب ِ بام ِ فلک شاهدِ خوف و خطرم
بغضِ صد پنجره در پنجره دارد دل ِ من
لب فرو بسته خموش منتظر ِ بام و درم
کوچه ها مشتعل از موج بلا خیز ِسکوت
خانه ها بسته که دستی نشود همسفرم
قاصدک مژده ی وصلی بده از باغ و بهار
من همان قمری لب بسته ی خونین جگرم
روز و شبهای مرا اشک ِ ندیدن پوشید
می کشد تیغ جهالت که به بندد گذرم
گر چه کرمان ِکریمان ,دلم شعله ور است
نرود لطف ِ خدایی , نفسی از نظرم
شاخه ی ترد ِ شکفتن بدعا بسته امید
چون طلا می شکفد عطر دعای سحرم

طلعت خیاط پیشه