این دل چنان افروخته، آتش گرفته سوخته

این دل چنان  افروخته، آتش گرفته سوخته
از  دست   استاد   ازل،  درس  ادب آموخته
غضّ بصر راخوانده و سر را به زیرانداخته
بسته  زبان  سرخ را، چاک  دهان را دوخته

شهاب سنگانی

بار ها گفته ام و بار دگر می گویم

بار  ها   گفته ام    و   بار   دگر    می گویم
مثل     زنبور      عسل     ملتزم     کندویم
هر کسی عاشق و شیدای گلی از گلها است
من که شیدا  و  هواخواه   گل  شب  بویم

شهاب سنگانی

باریکه ی غزّه تو هم، باید بباری

باریکه ی   غزّه    تو   هم،  باید بباری
قلب    فلسطینی،     نماد   بی قراری
داری  مرام  و  مسلکی  از  سر بداری
طوفان  الاقصی  شد  برایت اعتباری
حالا که  هَولُ و اضطراب حمله داری
بر سینه ات،   داری   مدال  افتخاری
در  فکر   پروازی،  چنان،  باز شکاری
گِرد  حریم    ساکنش،   پروانه واری
باریکه ی غزّه  سفارش از شهابست
دیگر  سر از مستی، خماری  برنداری
شهاب سنگانی

آنکه اندر لحظه های زندگی

آنکه    اندر   لحظه  های   زندگی
خاطرش در خاطر و یاد من است
در  غمش  غمگین  و امّا  شادیش
قوت  قلب  و  دل  شاد  من است
ساره ی او  سرمه ی  چشمم، علی
شاخ شمشادی  ز احفاد  من است
فاطمه  سر  خیل اولاد  من است
شور شیرن عشق فرهاد من است.

شهاب سنگانی

خوب رویان که خوب و طنّازند

خوب رویان که خوب و طنّازند
اهل تبریز و اهل اهوازند
سبزه رویان سبزه میدانی
سرفرازان شهر شیرازند
نکته این است که نکته پردازند
همدمند و هماره دمسازند
دلنواز و دلیر و دلداده
غصه را می برند و دلبازند
با ترنم ترانه میخوانند
با طراوت ترانه می سازند
در کلاس دروس شیخ شهاب
در پی نغز شعر و آوازند

شهاب سنگانی