ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
گویا چنین افسانهایست،بر گِردِ گُل پروانهایست
من خود به چشم دیدم ،چنان پروانهای افسانه نیست
چون چرخ ،گِردِ گُل گشت تا گیج شد ،عاشقی باشد همین
بالش شکست جایی نرفت ،در عشق گل مستانه زیست
استاد عشق یادی کنید ،پروانهرا، افتاد و مرد
گل را چنان بغضی گرفت ،خشکید برگش چاره چیست؟
گلدان و خاک حاضر کنید ،پروانه خود، گل دانه ایست
ابراهیم خلیلیان