نوروز است،

نوروز است،
گلاب پاش سر طاقچه منتظر.
مهمان که بیاید،
بوسه ای نثارش خواهم کرد،
قطره ای از وجودم را،
در دستانش خواهم ریخت،
مشامش را صفا خواهم داد،
تا بغضش فرو ریزد،
لبخند بر لبانش بنشیند،
خستگی از تن بزداید،
نفسی تازه کند،
و در آغوش بهار،
از غمِ دل آزاد شود.

دکتر محمد گروکان