این گودی زمین

این گودی زمین
نه برای افتادن است
چه بسا دلهای عاشق
که آرام گرفته درآن
مهتاب شاهد است
خورشید شاهد است
از بالا که بنگری
انگار که
هم چیز یک رختخواب است.

پرده ها افتاده اند
از حیاط تا حیات
پرده بر کش
چشم دل باز کن
مرگ نه یک پایان تلخ است
ساحل است

امید داشتیم که با هم
به تمنای یک بوسه از باغ برسیم
دل خوش دار که این جهان
یک شعر و فریب نیست
یک شاخه خار دار
پر از گل است.

دکتر محمد گروکان