می‌زنم با ساز خود امشب نوای عاشقی

می‌زنم با ساز خود امشب نوای عاشقی
شور و ماهور و همایون در هوای عاشقی

می شوم پروانه‌ای با عطر خوشبوی بهار
می‌روم کوچه به کوچه پا به پای عاشقی

تا نگویندم ز فرهاد و ز مجنون کمتری
می‌زنم شعله به جان، سوزم برای عاشقی

گرچه مشکل‌ها بود در عشق و هم در عاشقی
می‌شود آیینه بودن در بقای عاشقی

بلبل از گل، گل ز بلبل شکوه دارد ای دریغ
روز هجران لطف عشق است و صفای عاشقی

گر بنازد عالمی بر مخملین تن‌پوش خود
فخر من باشد به پشمینه قبای عاشقی

هرکه می‌خواهد ز کاخ زرپرستان گوشه‌ای
من به دربانی خوشم اندر سرای عاشقی

زشت و زیبا خوب و بد بالا و پایین می‌رود
ای خوشا آنکه نشیند در ورای عاشقی

فروغ قاسمی