از روزگار و حالم و این خستگی مپرس

از روزگار و حالم و این خستگی مپرس
از فصل عقد یاری و دلبستگی مپرس

کاش این زمان توقف کامل نموده بود
از قامت نحیف ام و بشکستگی مپرس

از اول شباب که دل داده بوده ام
از عشق و از فراق، وَ دلبستگی مپرس

تنها نه سال و ماه ز دستم بدر شدست
از روزهای پر شررِ هفتگی مپرس

بختک که هیچ قصد ز رفتن نکرده است
از روزگار مام وطن، بستگی مپرس

تنها نه این شرار بر این دل فتاده است
از دیگران به پرس، به اهستگی مپرس

بگذار تا بهار خودش را نشا ن دهد
از ارغوان به پرس ،از آشفتگی مپرس

جعفر تهرانی