به آن سوئی که چشمِ یک گُلی پیداست

به آن سوئی
که چشمِ یک گُلی پیداست
مرا اشکی روان تر روی هر گونه
برای هر نسیمِ اطلسی زیباست
و در برفِ سپیدِ یک زمستانی
که شب را خوب می فهمد
نوازش می کنم چون عاشقی تنها
تمامِ چهره ها را با نگاهِ آتشی روشن
که از یک کُنده ی پیری
هزاران خاطره در یک خزان دارم

محمدرضا جعفری