تو را در کتابِ عشق

تو را
در کتابِ عشق
میان هزاران واژه ی دلتنگی
غریبانه
نفس می کشم

افسوس تو نیستی..
سرنوشت
به تنِ روزگارم
تنهایی و درد پوشانده
که بر قواره ی صبرم
گشاد می آید

و به غروبِ
آفتاب مهربانی
سایه ام
بر دیوارِ تقدیر
کوتاه شده
که دستم به بودنت
نمی رسد

پس با
اشکی از دلتنگی
غصّه ای از شکست
لبخندی از غرور
با بغض نشسته بر گلو
و سکوت چشمانم

با راز سر به مُهرِ
سالیانِ تنهایی
در خط پایانِ سفر عشق
تو را
به خدای
عاشقانِ تنها می سپارم.

فریبا صادق زاده