آنان که عتاب و خطاب را خطابه کردند

آنان که عتاب و خطاب را خطابه کردند
چون عصیانگری شِکوِه و گلایه کردند
ناپخته تهی مغزهایِ سفیه ابلهِ بی‌خرد
از درکِ هستی، عاجزند و از فهمِ آخرت
کهنه پرستانِ کوته فکرِ مستِ یاوه گو
از غیرت و تعصب، رسند به بوف کور
ناچار گریزان و گمراه، در راه مانده اند
این بی‌ سر و سامانانِ ویلانِ در عهدِ بوق
بدنام و رسوای زمانه غرقِ سیاهیِ کدر
پریشانند و مضطر، همه نحس و شوم
بد تیره بختانِ سیه روزِ حقیرِ بینوا
از عهد به پیمان خود گریزانند و بی دوا
آنان نه شریف اند، نه محترم نه معتمد
تا دستشان رو شود و رسوا، شوند منقلب
ای نشسته صف اولانِ در ثروت و مقام
رهپویِ سپیده دم شَوید و دور ز انتقام
زین یاوه گویانِ پست فطرتِ هرزه فکر
دوری بجویید نشَوید شریکِ کفر و شرک
آرش معتمدی