به هر طرف نگاه می کرد آشوب می شد

به هر طرف نگاه می کرد آشوب می شد
نگاهش چونان دالان بی حفاظ بود
نمی دانم چرا هدف این نگاه شدم
گفت : می توان عاشق بود
تمام قدرتم را در نگاهم خلاصه کردم تا نبینمش
گفتم : تا کجا
گفت : تا شقایق هست
پرسیدم : شقایق. چه رنگی است ؟
گفت : به رنگ زندگی
به همه شاخه های زندگیش سرکی کشیدم و با لبخند مشکوک تری
گفتم : زندگی ؟
به یاد شعری که دوستش داشتم گفتم :
فریب باغبان مخور ای کل
که آب می دهد و کلاب می گیرد
رفتم تا رنگ زندگی را به شقایق هم نشان بدهم
فریبا صادقی