ما می توانستیم زیباتر بمانیم

ما می توانستیم زیباتر بمانیم
                                        ما می توانستیم عاشق تر بخوانیم
ما می توانستیم بی شک ... روزی ... اما
                                         امروز هم آیا دوباره می توانیم ؟
ای عشق ! ای رگ کرده پستان ، میش مادر
                                        دور از تو ما  این بر ه گان* بی شبانیم
ما نیمه های ناقص عشقیم و تا هست 
                                          از نیمه های خویش دور افتادگانیم 
در هفتخوان این تو به تویی نیست ، شاید
                                         ما گمشده در وادی هفتاد خوانیم
چون دشنه ای در سینه ی دشمن بکاریم ؟
                                         مایی که با هر کس به جز خود مهربانیم
سقراط را بگذار و با خود باش . امروز
                                         ما وارثان کاسه های شوکرانیم
یک دست آوازی ندارد نازنینم
                                          ما خامشان این دست های بی دهانیم
افسانه ها ،‌میدان عشاق بزرگند
                                          ما عاشقان کوچک بی داستانیم