تندباد تندی بود

تندباد تندی بود
که بر قامت خاک گرفته‌ی ما
پیچید
پیچید
چرخید و جلا داد هرچه را پوشانده بودند
حقیقت بر صیقل ما چون آینه‌ای
پیدا شد
و کور شد چشمی که ندید
عقربه‌های زمان بی‌وجود او هم
خواهد چرخید
این بار نه برای او
برای من
برای تو
و برای مایی که گوهر خود را یافته‌ایم.
عطیه هجرتی