وقتی شعرهایم را برای تو می خوانم

وقتی شعرهایم را
برای تو می خوانم
برق نگاهت
خرمن دلم را به آتش می کشد
اما
وقتی شعرهایم را
با چشمان تو می خوانم
انگار شعرم
اعجاز دیگری دارد
چشمهای تو
شعر مرا می خوانند
و من محو تماشایت می شوم
باز غوغا شد
چشمهای من و تو
سکوت را شکسته اند
آه!
در دلم
چه آشوب شیرینی برپاست
آه!
چشمهای تو . . .

مصطفی ملکی اَلَموتی