گول دنیا را نخور، هرچند عادت می شود

گول دنیا را نخور، هرچند عادت می شود
چون به حس خود ببالی، هم خجالت می شود

این جهان سست عنصر گرچه دارد رنگ و رو
چون به غفلت بگذرانی عشق نفرت می شود

گر به مکنت، جایگاهی ساختی از خشت و کاه
عاقبت این قصر ایمن، زود ویران می شود

گول جسمت را نخور، انسان به آنی مرده است
چون به دریا هم بنازی، خشک و حیران می شود

روزگاری بود آنجا مردمان در فکر هم
قلب هم تنها بماند همچو یک سنگ می شود

مهدی صارمی نژاد