ای کاش ظلمتِ زندگیِ من به سرشود

ای کاش ظلمتِ زندگیِ من به سرشود
ای کاش بعدِ این شبِ تیره سحر شود

روزم به آه گذشت و عمرم تباه شد
ای کاش بگذرد این ایام سر شود

روحم که شرحه‌شرحه شده از زخم روزگار
پس عمر برتر از طلا تا کی هدر شود
دیگر فراری‌ هستم از ای کاش‌های خویش
ای کاش، کاش‌های من دربه‌در شود

من خسته‌ام از این زمانه، خسته از فراق
ای کاش این زمانهء بد زیر و زبر شود

سخت است اینکه بنگری دم بر نیاوری
هرلحظه کاخ امیدت ویرانه‌تر شود

روزی که چشم ببندم زین جهان به شوق،
شاید تحمل غم‌ها آسوده‌تر شود

مریم اقبالیان