چراغ پر نور ضروری نیست

چراغ پر نور ضروری نیست
برای زندگی در غرابت و شگفتی ،
شمعی قلمی کافی است
به شرط آنکه صادقانه بسوزد

جرأت خندیدن را هم از آدم گرفته‌اند.

ولادیمیر: جرأت خندیدن را هم از آدم گرفته‌اند.
استراگون: یعنی فلاکت اندر فلاکت.
ولادیمیر: فقط حق داری لبخند بزنی.
(یکهو نیشش را گوش تا گوش باز می‌کند،
یک مدت همانطور می‌ماند و دوباره
یکهو قیافه‌ی جدی به خودش می‌گیرد.)
نه، فایده‌ای ندارد. خنده یک چیز دیگر است.

خاطره . . .

این کشنده است، خاطره‌ ها را می‌گویم.
پس به بعضی چیزها نباید فکر کرد،
همان‌هایی که برای آدم عزیزند.
یا نه، اصلا باید به آن‌ ها فکر کرد،
چون اگر فکرشان را نکنی خطر این هست که
آن‌ها را یکی یکی در حافظه پیدا کنی.
یعنی باید یک مدتی، یک مدت حسابی،
فکرشان را بکنی، هر روز و چندبار در روز،
تا وقتی که یک لایه لجن رویشان را بگیرد
به طوری که دیگر نتوانی از آن رد بشوی.
قاعده کار این است.

آدم کودن

فریاد‌های زده ‌نشده

فریاد‌های زده ‌نشده
یواش یواش
چین و چروک‌های روی صورت می‌شوند...!

ساموئل بکت