دلم خوکرده عادت را دل آزرده ازاین نانم

دلم خوکرده عادت را دل آزرده ازاین نانم
فراموش کاردرگاهت مترسک براین ایوانم

هراز گاهی که تو بر دل عبور برتری کردی
من مغرور غافل را تو چه می خوانی ای جانم

هوای دل به پاس این هواخواهی دگرگون است
غم نان دارم و یا رب تو می دانی که انسانم

حضور باوری خسته شکسته قرب انسانی
کماکان رو به ابلیسم به یغما رفته ایمانم

کنارم جان دهد هرکس کَر و گور وفریبکارم
صدای ضجه ای هرشب چوطوفان کرده ویرانم

تمام عمر کوتاهم توحامی بوده ای بر من
به دل شک دارم و آری بگویم من مسلمانم
اصغر بارانی زاده