مانند خوره عشق تو افتاده به جانم

مانند خوره عشق تو افتاده به جانم
جارم زده مهرت که‌ ببندم چمدانم

سویت بکشم پر چو پرستوی مهاجر
دیگر نتوان منگ‌ و سرآسیمه بمانم

آواره و ماتم زده و بی کس و تنها
با خاطری افسرده‌ در اردوی‌ خزانم

بیچاره دلم با تپشش زمزمه دارد
دیوانه و عاشق شده شاید به گمانم

یک بار تو را دیدم وشیدای توگشتم
یک عمر برآشفته دل و در هیجانم

زیبنده نباشدکه تو باگوشه‌ی‌چشمت
بازی بکنی این همه با روح و‌ روانم

آتش به‌وجودم بزن‌ای‌شعله‌ی‌سرکش
تا آن که نماند اثر از نام و نشانم

بانو عسلم از شر و شور تب عشقت
دل پیش تو می باشد و اما نگرانم

علی قیصری