من و این گردش ایام که تو مال منی

من و این گردش ایام که تو مال منی
من و پروانه شدن در پی باغ و چمنی
تو مرا معنی هر جمله‌ی نیکی به خدا
تو همان عشق من و فخربه هرانجمنی
تو طلوعِ سحری، نور ز شادان دلی
ای که در فکر و خیالم چو گل نسترنی
آن چنان عاشق رویت شده ام ای گل من
که مرا نیست دگر هیچ هوس و داشتنی
در دلم عشق تو دارم تو که خود جان ودلی
ای که تو قلب من وجان و من و روح تنی
شهره ی شهر شدم در ره عشقت صنما
همچو فرهاد شدم در ره تو کوه کنی
باقرت پر شده از درد و غم و سوختنی
در دلم تو شده‌ای سخت چنین خواستنی

محمد باقر انصاری