پر می‌کشد از تالاب

پر می‌کشد از تالاب
بَم‌ترین بال فلامینگو
که برمی‌کَنَد از آب
زورق‌ها را در سکوت

من اما نیستم
گرفتار این دقایق گِل‌آلوده و
این آبِ غمزده

تنها شبنمی که من به قلب تو
و مرجانی که تو بر سینه‌ام نهاده‌ای
مسکینانِ هفت‌ دریا را
به جانب‌مان روان ساخته است

پس بنوش به آغوشم
از شبنم من
ای آخرین گُل سرخِ بر جبین
حسین صداقتی