تاب وتوان گرفته ای ، خستگی گشته حاصلم

تاب وتوان گرفته ای ، خستگی گشته حاصلم
کی بشودنظرکنی ، غم برودازاین دلم
عمردرازوپوچ من، خالی زعشق وعاشقی
بادخزان چومیوزد، برده تمام حاصلم
هرچه کنم نمیتوان ، غصه زسربرون کنم
خاطرتوچوآینه، نشسته درمقابلم
کی غم خودفروبرم، خانه نشین من شده
نباشدم به خنده رو، همیشه گشته حاصلم
اسیردام توشدم، دل به کسی نبسته ام
خسته ازاین جوروجفا، گرفته ای تمایلم
شعله زبانه میکشد، ازدل بیقرارمن
کم تو عذاب جان بشو، رفته دگرتحملم

کریم لقمانی