عجب لطف خوشی دارد هوای ناز چشمانت

عجب لطف خوشی دارد هوای ناز چشمانت
اگر یکدم گذارم سر ، برآن گل های دامانت
همه راز هنرها را به ناز قامتت دیدم
من و صد واژه ی هندی ، تو با سبک خراسانت
عسل ریزان ِ لبهایت ، تنت مرداد تابستان
مجال بوسه می بخشی ، به لبهای زرافشانت؟
یکایک بر شمارم با غزل حسن وفای تو
اجازت ده شبی تنها شوم با شعر مهمانت

عبدالرحمن حواشی