شت قابِ شیشه ماتِ یک نفر هستم که نیست

شت قابِ شیشه ماتِ یک نفر هستم که نیست
گوشه ای از خاطراتِ یک نفر هستم که نیست

بی خبر دل کنده و رفته ست اما من هنوز
ماهی حوض حیاطِ یک نفر هستم که نیست

ابرِ پاره , رقصِ فوّاره , دو تا فنجانِ چای
آهِ تلخی در بساطِ یک نفر هستم که نیست

بوی باران و دوسیب و قل قل قوری چه شد؟
دل پریشِ سور و ساتِ یک نفر هستم که نیست

گرچه دلتنگِ صدای زنگِ آهنگش شدم
دلخوش از شور و نشاطِ یک نفر هستم که نیست

ذره ذره حل شدم در خاطراتش مثل قند
حافظِ شاخه نباتِ یک نفر هستم که نیست

مهین خادمی