شکست بغض و فرود آمد آبشار غزل

شکست بغض و فرود آمد آبشار غزل
چنانکه آینه شد مست در کنار غزل

بیا برسم قدیم آرزو کنیم ای دل
که روزگار بچرخد به اعتبار غزل

تمام کار جهان را تو می دهی سامان
توی که شهره ی شهری به انتشار غزل

بدون گوشه ی چشمت شبیه برکه ی گُنگ
بغل گرفتمت ای غم را در انتظار غزل

دلم گرفته از این ایل مانده در پاییز
بیا که سبز بمانیم ای بهار غزل

اگر حضور تو باشد به بزم انجمنی
دوباره باده به نوشیم در جوار غزل.

محمد صادق بخشی