قطره قطره باران می‌نویسد : گل

قطره قطره
باران می‌نویسد : گل
نم به نم
دو دیده من می‌نویسد : تو
چه سال پر باران غریبی
چه اندوه دست و دل بازی
که این گونه
سنگ به سنگ
سرم را می‌شکند ، شکوفه می‌کند
و برگ به برگ
سرانگشتان مرده‌ام را می‌تاسد ، سیاه می‌کند
و خود همچون گیاهکی بی پناه
به باد سپرده می‌شوم
تا در زمهریر ذهن تو زندگی کنم ، زاده شوم

شیرکو بی‌کس