هر بار که تمنایی را در وجودم پس می‌راندم،

هر بار که تمنایی را در وجودم پس می‌راندم،
قدرت شخصیتم را به خودم تبریک می‌گفتم.
نمی‌دانستم که به گمانِ آزاد ساختن خودم،
بیش از پیش بنده‌ی غرور خویش می‌شدم!
هر یک از این پیروزی‌ها بر خودم
به منزله‌ی پیچ کلیدی بود
که بر در زندانِ وجودم بیشتر می‌چرخاندم.