دل مو امشو هوای تو کرده

دل مو امشو هوای تو کرده
دم به دم ایگریوه و صدای تو کرده
فکر شو و روزش برق چشاته
لبخند قشنگ تو مونه دیونه کرده
دل که پریشون نگاه تویه و
گوش گرفتار صداته
اخ نمیدونی که همه وجود مو
باز هوای تو کرده
ابوفاضل اکبری

دل ما دیده به راه قدم های تو شد

دل ما دیده به راه قدم های تو شد
عمر ما کوته و منتظر دیدار تو شد
تو که زیباتر از هر گلبرگ بهاری
دل ما شیفته ناز قدم های تو شد

دکتر ابوفاضل اکبری

دوش دل ما ز بی دلی، دل تو بی دل شد

دوش دل ما ز بی دلی، دل تو بی دل شد
گرفت دِلُ و دلِ بی دل ما، بی دل شده آن دل شد
دل که دل نیست غمکده دلبری است بی دلْ
که در او دل نیست که این دل، به دلش بی دل شد
دل من دلکش دل اوست و دل او در طلب دلی دگر ْ
دل رو به نگاهش چو کبوتری بیگناه بی دل شد
دل او سنگ ترین سنگ جهان و دل ما شیشه ترین
قصه دل و دل سنگ و شیشه که دانند اجمعین
ابوفاضل اکبری

صدای دریا دل انگیز است

صدای دریا دل انگیز است
همچون صدای تو که میگوید
تورا من دوست میدارم

آرامش دریا را دوست میدارم
همچون نوازش های تو
که آرامم می‌کند و مسکن روح

با تو دریا را دوست دارم
که تو خود دریایی و من ساحل تو

ابوفاضل اکبری

پاییز واژه ایست در چشمان تو

پاییز واژه ایست در چشمان تو
وقتی که بغض میکنی
رنگ سبز وجودم زرد و پرغم میشود
و چنان غمی به وجودم می بارد
که گویی من خود خزان پاییزم
مانند برگی که زردم، نارنجی ام قرمزم
که افتاده زیر پایت و از تمام وجودم
فقط صدای خش خشی باقی است...

ابوفاضل اکبری

شاعری میگفت :

شاعری میگفت :
آنکه یک بار از مرامش نیش خوردی را مبخش
پوست اندازی چه تغییری دهد در ذات مار...
من در ادامه می‌گویم :
ذات مار گر چه خراب است اما نیش کژدم بدتر است
اعتماد کور کورانه از نیش کژدم بدتر است...
اعتماد نابه جا دشمن کند ، دوستانِ ما
دوست نااهل از هزار کژدم و مار و هیولا بدتر است...

دکتر ابوفاضل اکبری

کاش استاد ادبیات بودم که

کاش استاد ادبیات بودم که
تفسیر شعرهایت را می آموختم
تو خود شعری بس شگرف و سنگینی
تو لب میگشایی و واژه ها می رقصند
نگاه میکنی و شعر چشمانت, مدهوش میکند
لبخند میزنی و شعر که هیچ, شاعران کم می آورند
نجوا که می‌کنی بلبل به تماشا می‌نشیند
نفس که میکشی نسیم روانه می‌شود
پلک که میزنی ماه و خورشید از حرکت می ایستند
شب و روز کم می آورند و جهان به تماشا می‌نشیند

ابوفاضل اکبری

چشمانم غرق باران است

چشمانم غرق باران است
دلم غرق آشوب
سرم غرق هیاهو
فکرم غرق تو
رخ نما بر من
که من غرق وجود تو
نگاهم سراسر لبریز
جانم آکنده و عاشق
تو چه کردی با من
که منم اینچنین
مجنون و عاشق
ابوفاضل اکبری