ساز من کوکَست، امّا بی قرارم بی قرار

ساز من کوکَست، امّا بی قرارم بی قرار
فاش میسازدبه مستی،راز دل را سوزتار

بیت بیتم درهوایت گشته چون میدان مین شورشعرم واژه ها را می‌برد تا انفجار

خواستم با یک نظر از بحر رویت بگذرم
غرق چشمانت شدم با آن نگاه بی گُدار

جای خوابی نرم دارم بالشم پرهای قو
بی تو اما خواب من کابوس دارد بیشمار

شهر دل کی باچراغانی شدن روشن شود؟
با نگاهت نور باران می‌شود شبهای تار

میکِشانی ام به هرسویی که چشمت میرود
پایبندِ آن نگاهِ نافذم ، ای کهنه یار


سید محمد حسن هاشمی