چشم‌ها بیدار،

چشم‌ها بیدار،
اندیشه‌ها طوفانی،
شب دراز و بی‌انتها.

ذهنم پر از غبار،
خواب از دست رفته،
سکوت،این رفیق شبهای تارم، تنها همدمم.
تاریکی عمیق،
افکار چون موج،
شب همچنان پایدار.

آرامش گم‌شده،
بی‌خوابی سنگین
و چشمانی خون بار و ترسناک،
و این
قصه ی پر از غصه

تا سپیده‌دم ادامه دارد....

خواب کجاست؟؟

سعید حبیبی