گرچه دلتنگم ، نمی پرسد کسی حال مرا

گرچه دلتنگم ، نمی پرسد کسی حال مرا
چون ببینندخنده های نارس و کال مرا
روزوشب درفکرفرداهافقط گم گشته ام
کی کجا دانی که پرپر کرده اند بال مرا
گوشه ای کزمیکنم شایدکه پیغامی رسد
چون که میداند ، دگرازحال واحوال مرا
روبه فالی میکنم ، شایدبگوید سرنوشت
غافل از حافظ ، نداند بخت و اقبال مرا
میروم تاگم شوم با خاطرات دبش خود
بعد من شاید بخوانی لحظه ای فال مرا
در میان آتشم دیگر بسوزد جسم و جان
خنده داردعاشقی چون عشق اَمثال مرا
کریم لقمانی