سرخیِ غنچه ی لبهای تو حیرانم کرد

سرخیِ غنچه ی لبهای تو حیرانم کرد
نازِ ابروی تو از غصه گریزانم کرد

با نگاهت دلِ دریایی من شد پر موج
چشم شیدای تو دلبسته به طوفانم کرد

سالها دشت دلم منتظر باران بود
ابر پر مهر تو بارید و گلستانم کرد

شمع دل بی تو اسیر غم و تاریکی بود
شعله عشق تو اینگونه فروزانم کرد

دفتر قلب من بی تو به خود واژه نداشت
چشم و ابرو و لب و خال تو دیوانم کرد

مبینا ابراهیمی