شاعرانم را تبعید

شاعرانم را تبعید
و تیمورهایم را
برای پی زدن پاهایت فرستادم
شاید که دست برداری از هجوم
به *سَرِ زِ مینِ یادِ تو پُر*

چنگیز وار یاسا نوشتم
با جوهر سیاه بر صفحه ی سیاه
«مجازاتِ دزد
نُه برابر پس دادن مالِ مسروقه»

برای تو که فُضیلِ گردنه ی دلی
أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ....خواندم و
چشمهایم را دار زدم
با لیقه های نامرئی
تا بُراق بازگشتت نشود
برق شوقشان

اما تو بگو
نستعلیقِ نگاهت خیره در جانم!
نرفته
چگونه باز گردد؟
آزاده پورصدامی