هوایت که می کنم

هوایت که می کنم

به باران می زنم

و با دست های خالی ای که

درجیب هایم گم می کنم

دور از چشم فاصله ها

شانه به شانهٔ قطره ها

تو را گریه می کنم

و از راهِ تنهائی

به خانه بر می گردم

به چاردیواریِ اسم تو

پرویز صادقی