178

دیوارهای دنیا بلند است

و من گاهی دلم را پرت می کنم آن طرف دیوار.

مثل بچه بازیگوشی که توپ کوچکش را

از سر شیطنت به خانه ی همسایه می اندازد.

به امید آن که شاید در آن خانه باز شود

گاهی دلم را پرت می کنم آن طرف دیوار ..

آن طرف حیاط خانه خداست.

و آن وقت هی در می زنم

در می زنم

در می زنم

و می گویم:

“دلم افتاده توی حیاط شما ،می شود دلم را پس بدهید؟”