چشم را نه از دلتنگی،

چشم را
نه از دلتنگی،
که از فراموش‌شدن
بارانی می‌کنم…

برای آنانی
که رفتند
بی آن‌که حتی
برگردند نگاه کنند.

رفتن،
فقط دور شدن نیست،
گاهی
نیشخندِ زمان است
بر زخم‌هایی
که تازه مانده‌اند.

انتظار؟
نه امید است
نه پایان…
فقط پوسیدنِ آهسته
در سکوتی
که هیچ‌کس
تاب شنیدنش را ندارد.

هامون حافظی