زندگی بی عشق، رنجی جان‌گزاست

زندگی بی عشق، رنجی جان‌گزاست
قصّه‌ی موهومِ پاداش و جزاست

زندگی بی عشق، مرگی دائمی است
بر تنِ هر لحظه‌اش رختِ عزاست

یک تفاهم‌نامه است از روی جبر
دست‌دادن با قَدَر یا با قضاست

زندگی مثلِ غذایی ساده است
عشق رنگ و عطر و طعمِ این غذاست

هر که عاشق نیست چون زندانی است
در زمان محبوس و در بندِ فضاست

عشق معنای شُکوهِ آدمی است
نامِ آدم، عشقبازان را سزاست

حمید گیوه چیان

صدای پرواز هزار کبوتر آه را

صدای پرواز هزار کبوتر آه را
اگر نمی شنوی،
بنگر به پشته پشته ابرهای سیاه
و بگوش باش،
غرش رعد و سپس ترانه باران را

آواز رویای کودکان نا آرمیده در دل شب را
اگر نمی شنوی،
کمی گوش فرا دار
بشنو ترانه لالایی مادران
به گوش شهسواران دشت فردا را

آوای سبز رویش را در این زمانهء دمسرد
اگر نمی شنوی،
بشنو ضرباهنگ زمین را
که می پرورد در دل
باغ نهفته در دانهء گل یخ را

نادر صفریان