یاد داری بُهت و حیران چو شدی لعل خروشان مرا

یاد داری بُهت و حیران چو شدی لعل خروشان مرا
لاله اش را زو ستاندی به ستم شهریاران مرا
یاد داری که چُنان حیرت زدی از غزل ناب دلم
دل من سوخته اما غزلش همچو گیسو آبشاران مرا
نشنیدی که دلم زمزمه اش صحبت بی تا هست و بس
تو شنیدی زمزمه عشق دلم بی تا و یکتا نارنینان مرا
غریب هوای بوی تو دارد میکده جرعه ای زان جامِ ناب
نوشیدم پیاله ای که غریب گفت بنوش ارغوان مرا
مهندس امین تقوی