من به میزبانی شب می روم

آهای آسمان کبود
از چه شب می باری
من زاده اشکهای مادرم هستم
من دست یتیمان شهر را
در دست دارم
غریبانه اشک می ریزم
و آه نگویم
می خواهم رفیق غم های
خود باشم
تا صبر را شرمسار کنم
من به میزبانی شب می روم
تا روز برملا شود
و به خورشید خواهم گفت
صبور باش
من زاده اشکهای مادرم هستم .
محمود علایی منش

این منم مجنون و شیدا،عاشق لیلا شدم!

این منم مجنون و شیدا،عاشق لیلا شدم!    
بخت واقبالم ببین دل مرده ی فردا شدم!

مثل طفلی مست و سر خوش در پی اش می رفتم و
دست در دستش چو دادم این چنین رسوا  شدم

تا جوان بودم هوای عشق، کورم کرده بود
پا به پایش بودم  و بی آبرو معنا شدم
آرزو یم پر کشید کاخ آمالم که ریخت
لابه لای غصه و غم نامه هایم تا شدم

باد وطوفان امد و کشتی دل ویرانه شد
همنشین ساحل و همصحبت، دریا شدم

زندگی ام شد فنا برباد حسرت رفت وسوخت
دست تقدیر امد و تا عاقبت تنها شدم

خواب دیدم در کنار یار دیرین مانده ام
تا نشستم درکنارش صاحب دنیا شدم

لیلا رضاییان