هوای خواندنت دارم و لِیک ای دوست خاموشی

هوای خواندنت دارم و لِیک ای دوست خاموشی
تو رو کردی به تنهایی و بر مُلکِ فراموشی

فراموشی کجا افتد چو یادِ دوست پا بر جاست
که ای صبحِ غزل با شعر و با الهام، در گوشی

روا نبود که ما را بی غزل بگذاری ای محبوب
که می‌گیرند از خوان تو یارانِ غزل، نوشی

سکوت کهنه را بشکن سمند شعر را زین کن
که می باید به لیلای غزل آرام گیرد خوابِ خرگوشی

بیا از نو فریدون شو خروشان باش و جیحون شو
بیا و شمس شو الهامِ بخش یاسِ در جوشی

درفش کاوه ات با من بِکُش ضحاکِ دوران را
که برده بر اسارت خاطرِ گلنار و گلنوشی

بیا و غُصه را بشکن سکوتِ قصه را بشکن
بیا تا بر تن لیلی تو رخت عافیت پوشی

سروشِ سلجوقی سروین